Σαν Αόρατη Κλωστή ο άνδρας....

που απομακρύνεται από την τρυφερότητα της κοντινότητας,

από την δυναμική της αποδοχής της αδυναμίας του, 

με  παρουσία μητρικής φιγούρας ως πέπλο απουσίας του αυθεντικού προσώπου της συντροφικότητας.

Αόρατη κλωστή που δεν ανυψώνει....δε φροντίζει....δε ζεσταίνει.....δεν πλαταίνει.....

Ποιά βελούδινη πλέξη θα έρθει να επενδύσει τα μύχια της ψυχής του με σύνδεση, ενότητα, φως και χρώμα;