Γιορτάζοντας την Παγκόσμια Ημέρα για την Ψυχική Υγεία με Σποροσυνδέσεις μέσα στον Χρόνο!

https://www.psychologynow.gr/arthra-psyxologias/oikogeneia-kai-paidi/oikogeneia/9274-i-paramythia-tis-egkataleipsis-kai-en-dynamei-i-yiothesia-os-apokatastasi-tis-zesis.html

Αναδοχή, τεκνοθεσία, υιοθεσία, όροι που τελευταίες μέρες ακούγονται πολύ σχετιζόμενοι με το νομοσχέδιο «για την προώθηση των θεσμών της αναδοχής και υιοθεσίας», όπως είναι ο επίσημος τίτλος του.

Υπογονιμότητα, υποβοηθούμενη αναπαραγωγή, επίσης, ορολογία που κατακλύζει τη σεξουαλική αναπαραγωγή των συντρόφων σήμερα.

Η υιοθεσία φαντάζει σαν τη «μαγική απόφαση» που θα φέρει λύση στο θέμα της τεκνοποιίας στο ζευγάρι. Η δυναμική των κινήτρων, όμως, συνήθως, καλύπτεται από συμβουλές πρακτικού επιπέδου, με αποτέλεσμα να αλλοιώνονται το βάθος της επιθυμίας, τα αναπάντητα γιατί, το πέπλο της ματαίωσης.

Η γονεϊκότητα στο πλαίσιο της τεκνοθεσίας αποτελεί μια αναπτυξιακή διεργασία που εγείρει ερωτήματα αλλά και ανοίγει δυνατότητες για αναστοχασμό και περαιτέρω επεξεργασία, είναι μια συμβολική αναπαράσταση εσωτερικής υπέρβασης, η οποία φέρει ομοιότητες με αυτή της γέννας.

Η τεκνοθεσία σκιαγραφεί την διορθωτική εμπειρία του ζωντανού χώρου όπου το κάθε παιδί θα μπορεί να διαμορφώσει τον εν δυνάμει πυρήνα του εαυτού του.

Για να οικοδομηθεί με «καλά στεγανά» μια «αρκετά καλή θετή οικογένεια» οι γονείς καλούνται να υπερασπιστούν τη συντροφικότητά τους, να φροντίσουν το δικό τους ναρκισσιστικό πλήγμα, την πιθανή δική τους ψυχική κόπωση και να επανανοηματοδοτήσουν την πραγματικότητα του παιδιού αλλά και τη δική τους με λόγο που να ακουμπά στην ψυχή του παιδιού αλλά και να του δίδει φτερά αναγέννησης και αναδόμησης του κόσμου και της ζωής.

Το βλέμμα μας δημιουργεί κόσμους, αναφέρει ο D. Cooperider. Θα είναι άραγε το βλέμμα των θετών γονέων τρυφερά ανθρώπινο απέναντι στο ανοσοποιητικό τους σύστημα που ήδη έχει κλονιστεί με τις αλλεπάλληλες εξωσωματικές θεραπείες εν μέσω πανδημίας; Θα δώσουν χώρο για φροντίδα εαυτού, με επαρκή άσκηση και ισορροπημένη διατροφή, με συστηματική ψυχοθεραπεία, με συνειδητή ευθύνη υπεράσπισης του δώρου και της ευλογίας που τους χαρίζεται;

Σε ποιους κόλπους θα σπείρουν τους σπόρους των ιδανικών τους; Θα ταράσσει το ρίζωμα ο φόβος του επικείμενου θανάτου και της εγκατάλειψης; Πώς θα φωτιστεί η διαδρομή από την γέννηση έως και τον θάνατο; Από την αναζήτηση ριζών στην βαθιά πίστη της χαράς του πολύτιμου αγαθού του γεμάτης αγκαλιάς; Από την εγκατάλειψη, στην αποκατάσταση της ζέσης της οικογενειακής εστίας; Θα είναι αναστάσιμο το στεφάνι της συνάντησης όλων ή αγκάθινο σύμβολο σταύρωσης η κορώνα του ολέθρου της πανδημίας;

Θα μπορέσουν οι θετοί γονείς να συναντηθούν απροϋπόθετα στο άδολο άρα ελεύθερο της σχέσης με το θετό παιδί τους, καθόσον θα βιώνουν βασανιστικά νέα υπαρξιακά ερωτήματα που θα έρθουν να ανατρέψουν την πραγματικότητα που τώρα οικοδομούν, καθώς θα βιώνουν την ύψιστη αγωνία της ύπαρξής τους με νέα μορφή; Θα υιοθετήσουν την ψυχική ανθεκτικότητα ως μηχανισμό οικογενειακής λειτουργικότητας ή πάλι η ζωή τους θα ανατρέπεται καθώς αμφισβητείται η ασφάλεια της απόφασή τους;

Διαβάστε σχετικά: Πρακτικές συμβουλές για ανάδοχους γονείς

Θα αναρωτιούνται για το αν θα έχουν ποτέ γνήσια γαλήνη και συνέχεια σε αυτή; Θα αισθάνονται οι θετοί γονείς ένα νέο είδος ματαίωσης; Ή θα τολμήσουν συνειδητά να ανοίξουν την αλήθεια της ζωής τους αξιοποιώντας την κρίση της πανδημίας; Θα επιτραπεί η φιλοξενία της ανακούφισης και της γαλήνης, άρα της απόλαυσης «του παιδιού της επιθυμίας» να έρθει να γεμίζει την οικία με ζωντανές στιγμές χαράς και ευθυμίας, με αγγίγματα παίζοντας και δημιουργώντας κόσμους από αξίες και ψυχική ανθεκτικότητα;

Θα πραγματώνονται τα όνειρα θετού παιδιού και γονέων αμφότερων; Θα έχει κορώνα και πένα σαν βασιλιάς σοφός τον κόσμο να φροντίζει το παιδί της καρδιάς καθόσον θα εισπράττει φως σοφίας από την ώριμη, ενήλικη στάση των θετών γονέων; Θα κατοικήσει η ψυχή και οι αξίες όλων των μελών της θετής οικογένειας στο σώμα της υγείας του αύριο, καθόσον θα υιοθετούν όλοι την διορθωτική εμπειρία ως επανεκκίνηση σε ρέον, ζωοποιό, τροφοδοτικό συστατικό της συμβίωσης και συνθρέψης τους;

Θα έχει η θετή οικογένεια χέρια καμωμένα για να δημιουργεί εμπερίεξη στη διαφορετικότητα, στη μνήμη, στο μυστικό, να αγκαλιάζει τις δυνατότητες, να φυτεύει αναστοχασμό, να διακοσμεί άφεση αστοχιών, να γιατρεύει τη γονιμότητα και την οικογενειακή θαλπωρή; Θα καθίσταται έργο των αισθήσεων η μοσχοβολιά και η θρέψη η αγαπητική; Θα εφευρίσκουν διορθωτικές κινήσεις με πυρήνα την συν-χώρεση του όλου;

To βαπτιστικό όνομα της θετής οικογένειας να έχει ρίζωμα την συμφιλίωση, την προσφορά, την παρουσία, την ευγνωμοσύνη. Το τραπέζι της οικογενειακής εστίας να παρασκευάζει και να παρέχει άνθιση ασφάλειας, ανάκτηση της επικοινωνίας και της δέσμευσης επί παντός καιρού.

Η επεξεργασμένη εμπειρία της ζήσης που εμπεριέχει την αναπλαισίωση της πραγματικότητας και την σύνθεση του φαντασιωσικού παιδιού σε συνειδητή ελπίδα και υπεράσπιση του ζωντανού, δημιουργεί αντισώματα για την υπόλοιπη ζωή. Η αναγνώριση των ορίων, καθορίζει την γέννηση της ταπείνωσης άρα της ανάδειξης της δυναμικής του χρόνου, του χρόνου ως φάρμακο που αξιοποιεί το παλιό, ατενίζει με σθένος το μέλλον αφού μπορεί να αφουγκράζεται με πίστη την τρωτότητα των επιλογών του παρόντος.

«Ο νεοσπαρμένος σπόρος γλυκοκοιμάται στην αγκαλιά της μητέρας γης.

Λίπασμά του τούτη η αγκαλιά.

Αρχίζει να τον θρέφει, αρχινά να φυτρώνει μέσα του  η αγάπη και η ασφάλεια.

Είναι τούτη η αγκαλιά που με την ζέση της θρέφει επιθυμίες, και όχι ανάγκες».

Απόσπασμα από το κείμενο εορτασμού της Παγκόσμιας Ημέρας Αγκαλιάς (Ιανουάριος).

Θεωρήστε αυτό το ημερολόγιο σαν τον προσωπικό σας σπόρο στο υπαρξιακό σας ταξίδι μέσα στο χρόνο. Κείμενα που συνιστούν τροφή για σκέψη και παράθυρα ανοικτά στην ουσιαστική κινητοποίηση όλων για ένα δημιουργικό και γιορτινό σε αξίες έτος.

Ξεφυλλίζοντας τις σελίδες του χρόνου, ο σπόρος διανύει την πορεία του, ενδεικτικά, στην Παγκόσμια Ημέρα Αγκαλιάς, στη Διεθνή Ημέρα για την Οικογένεια, στη Διεθνή Ημέρα Ειρήνης, στην Παγκόσμια Ημέρα Ψυχικής Υγείας, με αντίστοιχες  κάθε φορά συνδέσεις σε αξίες και στάσεις ζωής.

Τελευταίος γιορτινός σταθμός η γέννηση της αγάπης για τον συν-άνθρωπο, η γέννηση της ευθύνης, προσωπικής, συντροφικής, κοινωνιακής,  με συνειδητό αίτημα,  την αναγέννηση του νοήματος της ζήσης, ένα νόημα που θα φεγγοβολά εγγύτητα και σεβασμό του αυθεντικού προσώπου και των δυνατοτήτων του Ανθρώπου σε ζωντανή σύζευξη με τον Συν-Άνθωπο.

Μεστή σε καρπούς – αξίες, σε Ανθρώπων Όψις, η σπορά όλων μας!

Φωτεινή Τσουκνίδα - Ανθουλάκη

https://www.psychologynow.gr/arthra-psyxologias/oikogeneia-kai-paidi/oikogeneia/9134-vionontas-tis-aksies-kai-to-noima-paizontas-kai-diavazontas-mesa-stin-oikogeneia-to-distigmo.html

Η οικογένεια, ως σύστημα, αποτελεί το ζωντανό χώρο όπου το παιδί διαμορφώνει τον εν δυνάμει πυρήνα του εαυτού του.

Για να οικοδομηθεί με «καλά στεγανά» μια «αρκετά καλή οικογένεια» οι γονείς καλούνται να υπερασπιστούν τη συντροφικότητά τους, να μιλήσουν στη γλώσσα που καταλαβαίνει το παιδί ή το κάθε παιδί και ανάλογα με την ηλικία του, για τον κόσμο και την ζωή.

Μόνο τότε το κάθε μέλος του οικογενειακού συστήματος θα προχωρήσει με βάση το ιδιαίτερο δυναμικό του, θα συνάπτει σχέσεις, αφού θα αναγνωρίζει τις επιθυμίες του, θα διεκδικεί το καλύτερο εφόσον θα έχει μάθει να επιδεικνύει εμπιστοσύνη και επιμονή στις δυνατότητες και αξίες του. Επίσης, μια «αρκετά καλή οικογένεια» την κάθε κρίση (αξιακή, αναπτυξιακή, οικονομική) καλείται να την αξιοποιήσει ως ευκαιρία για ωρίμανση, θετική αλλαγή και αποδοχή του διαφορετικού.

Το κυριότερο όργανο επικοινωνίας μεταξύ των ανθρώπων είναι ο λόγος, προφορικός και γραπτός. Στον προφορικό λόγο αποδίδουμε αποτελεσματικά το νόημα αυτών που θέλουμε να πούμε, χρησιμοποιώντας κατά την εκφορά των προτάσεων τον επιτονισμό (κύμανση της φωνής, χρωματισμός, ανύψωση ή κατέβασμα του τόνου) και τις παύσεις, μέσω των οποίων αποδίδονται τα συναισθήματα του ομιλητή, η διάθεσή του, η στάση του, η ψυχολογία του, αλλά και το είδος των προτάσεων που διατυπώνονται – ερωτηματικές, επιφωνηματικές, κ,τ,λ.

Διαβάστε σχετικά: Πως να βρείτε το νόημα στην ζωή σας

Στο γραπτό λόγο όμως δεν υπάρχει αυτή η δυνατότητα, δεν μπορούμε δηλαδή να παραστήσουμε αυτό που δείχνει η φωνή μας. Έτσι, στη θέση του επιτονισμού, χρησιμοποιούνται τα σημεία της στίξης, τα οποία είναι ο καθρέφτης του ηχοχρώματος του προφορικού λόγου στο γραπτό.

Η στίξη διαδραματίζει επομένως σημαντικό ρόλο στην απόδοση του νοήματος, βοηθά ουσιαστικά στην κατανόηση του κειμένου και συμβάλλει καθοριστικά στην ποιότητα της επικοινωνίας. Δε χρησιμοποιείται αυθαίρετα στο λόγο αλλά υπακούει σε ορισμένους κανόνες, αν και εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τις προθέσεις του γράφοντος.

Η αντίστιξη είναι όρος δανεισμένος από την μουσική και αναφέρεται στη συνήχηση διαφορετικών μελωδιών, κάθε μια διατηρεί την αυτοτέλειά της, χωρίς να κυριαρχεί ή να υποβιβάζεται από τις υπόλοιπες.

Τα σημεία στίξης στο βιβλίο και στο παιχνίδι «Το Δίστιγμο» έχουν ως σκοπό την αντίστιξη των σχέσεων. Έχουν να παίξουν έναν μεγαλύτερο ρόλο, έναν ρόλο που είναι ουσιαστικός για να ανακαλύψουμε τη δύναμη που έχουν οι αξίες και οι αρετές. Τα σημεία στίξης σαν τις πινακίδες, μας υποδεικνύουν τον δρόμο, υπενθυμίζοντάς μας πως υπάρχει κάτι βαθύτερο στην επικοινωνία.

Ίσως να είναι η ματιά, η σκέψη του κάθε μέλους μιας οικογένειας που επιθυμεί ταξίδι με ορίζοντα φωτεινό στις ανθρώπινες σχέσεις. Βιβλίο και παιχνίδι με πυξίδα τα σημεία στίξης κινούν για ταξίδι στο νόημα της ζωής, της συνύπαρξης, των σχέσεων.

Στο παιχνιδοβιβλίο «Το Δίστιγμο» οι γονείς συναντιώνται με την επιθυμία τους, με την απόφασή τους να προχωρήσουν τον γονεϊκό ρόλο και με ενήλικο τρόπο, να παίξουν, με τις επιλογές, αλλά και τις υπερβάσεις τους.

Όπως ισχυρίζεται ο Thomas Gordon (2003), στο βιβλίο του Τα μυστικά του αποτελεσματικού γονέα, όσο περισσότερο ο γονέας ισχυρίζεται ότι ''τα πάει καλά με τον εαυτό του'', αποδέχεται και σέβεται τον εαυτό του και το/τη σύντροφο του, τότε είναι και περισσότερο δεκτικός απέναντι στο παιδί του. Από την άλλη, όσο περισσότερο καταπιεσμένος και μη ικανοποιημένος είναι από τον εαυτό του ή από το περιβάλλον του, τόσο λιγότερο δεκτικός είναι ως γονέας.

Παίζοντας και διαβάζοντας τα παιδιά με τους γονείς τους καλούνται να περιγράψουν και να μοιραστούν συναισθήματα, απορίες, αστοχίες. Η μια φράση δημιουργεί σκέψεις και συνδέσεις. Όλα μπορούν να επικοινωνηθούν και όλα κοινωνούνται όταν αυτά τα σημεία στίξης πλαταίνουν σε έννοια για να χωρέσουν όλοι σε τούτο το ταξίδι της συνύπαρξης, ταξίδι απαιτητικό και γι’ άυτό ευχαριστιακό.

Χρειάζεται γνωριμία, συνάντηση, επεξεργασία, δέσμευση, σκέψη συνετή, στο διάβασμα και στο παιχνίδι των αξιών.

Στα ερωτηματικά, στις ανησυχίες, στα διλήμματα, στα δίπολα, στις συγκρούσεις, στις ασάφειες, στα μπλοκαρίσματα, το Δίστιγμο δίνει κατεύθυνση υπεράσπισης και ώριμης κινητοποίησης μιας απόφασης, ενός προσανατολισμού.

Τα κόμματα στο δίστιγμο συνεχίζοντας την πορεία της διαδρομής, ενότητα θα καθρεπτίζουν αφού η διαφορετικότητα, θα αγκαλιάζεται ως εμπλουτισμός και όχι ως κατάργηση του εαυτού ή υποτίμηση ή άγονη ανεκτικότητα.

Τα εισαγωγικά μορφή θα έχουν δυναμικής ταπείνωσης, ουσιαστικής επικοινωνίας, αφού το Εγώ θα δυναμώνει όταν ο άλλος θα γίνεται σημαντικός.

Η παύλα διαλόγου θα εστιάζει στο Πρόσωπο, που θα το ορίζει η ευγένεια και η δυναμική υπομονή, στην καλλιέργεια και αξιοποίηση των εσωτερικών ατομικών ικανοτήτων αναφορικά όμως πάντα με τον χρόνο και τον χώρο έκφρασης της δυναμικής του σημαντικού άλλου.

Η άνω κάτω τελεία, το δίστιγμο, δηλαδή, για την καλή ακρόαση μιλά αλλά και για την κατανόηση. Δύο αρετές θαυμαστές στην διαπροσωπική επικοινωνία.

Το θαυμαστικό με όρους υπερβατικούς και τροφοδοτικούς εδώ κινείται.

Και η τελεία σίγουρη για τον κύκλο της ζωής, την γέννηση, την άνθιση, την ωρίμανση, αλλά και το τέλος που θα το σηματοδοτεί πολύτιμη παρακαταθήκη αγαθών, όπως η συμφιλίωση, η ενότητα, μέσα από το αγαπητικό κλίμα στην οικογένεια, μέσα από ευχαριστώ που θα βγαίνουν από την ψυχή. Τα ευχαριστώ για την ίδια την ύπαρξη, για τις φανερά και αφανή δώρα μας, αλλά και για όλες τις καταστάσεις που μας δοκίμασαν, αλλά και που υπήρξαν ευεργετικές για την διαμόρφωση και εξέλιξή μας.

Διαβάστε σχετικά: Τι αποκαλύπτουν για εμάς οι πεποιθήσεις και οι αξίες μας;

Θα είναι το θαύμα της τελείας που θα οδηγεί σε αναγέννηση και ανάταση νέων προοπτικών και στάσεων ζωής. Στο παιχνίδι υπάρχουν κάρτες με λέξεις που αφορούν αξίες, στάσεις, συναισθήματα, όπως: αγάπη, ανακούφιση, ευγνωμοσύνη, ενότητα, κ.α., συνολικά 40 σε αριθμό. Και πιο κάτω λέξεις που καλείτε το κάθε μέλος να χρησιμοποιήσει προκειμένου να την περιγράψει!

Δουλεύει η οικογένεια σε ομάδες, κάποιος καταγράφει την περιγραφή και κάποιος την διαβάζει. Θα διαβαστούν όλες οι περιγραφές. Θα επιλεγεί η περιγραφή που κάνει περισσότερο νόημα ως προς την αξία που εκπροσωπεί.

Παίζοντας και διαβάζοντας παιδί, γονείς, αδέλφια αναπτύσσουν δεσμούς ουσιαστικούς αλλά και ευχαριστιακούς και διαμορφώνουν το αξίωμα πως ότι στην ζωή δεν θα χρειαστεί απλά να κολυμπούν, αλλά και να κρατούν αναπνοές, αλλά θα κληθούν πρωτίστως να κάνουν μακροβούτια, να προχωρούν δηλαδή σε συνδέσεις και σχέσεις ουσιαστικές.