https://www.psychologynow.gr/arthra-psyxologias/oikogeneia-kai-paidi/oikogeneia/9134-vionontas-tis-aksies-kai-to-noima-paizontas-kai-diavazontas-mesa-stin-oikogeneia-to-distigmo.html

Η οικογένεια, ως σύστημα, αποτελεί το ζωντανό χώρο όπου το παιδί διαμορφώνει τον εν δυνάμει πυρήνα του εαυτού του.


Για να οικοδομηθεί με «καλά στεγανά» μια «αρκετά καλή οικογένεια» οι γονείς καλούνται να υπερασπιστούν τη συντροφικότητά τους, να μιλήσουν στη γλώσσα που καταλαβαίνει το παιδί ή το κάθε παιδί και ανάλογα με την ηλικία του, για τον κόσμο και την ζωή.

Μόνο τότε το κάθε μέλος του οικογενειακού συστήματος θα προχωρήσει με βάση το ιδιαίτερο δυναμικό του, θα συνάπτει σχέσεις, αφού θα αναγνωρίζει τις επιθυμίες του, θα διεκδικεί το καλύτερο εφόσον θα έχει μάθει να επιδεικνύει εμπιστοσύνη και επιμονή στις δυνατότητες και αξίες του. Επίσης, μια «αρκετά καλή οικογένεια» την κάθε κρίση (αξιακή, αναπτυξιακή, οικονομική) καλείται να την αξιοποιήσει ως ευκαιρία για ωρίμανση, θετική αλλαγή και αποδοχή του διαφορετικού.

Το κυριότερο όργανο επικοινωνίας μεταξύ των ανθρώπων είναι ο λόγος, προφορικός και γραπτός. Στον προφορικό λόγο αποδίδουμε αποτελεσματικά το νόημα αυτών που θέλουμε να πούμε, χρησιμοποιώντας κατά την εκφορά των προτάσεων τον επιτονισμό (κύμανση της φωνής, χρωματισμός, ανύψωση ή κατέβασμα του τόνου) και τις παύσεις, μέσω των οποίων αποδίδονται τα συναισθήματα του ομιλητή, η διάθεσή του, η στάση του, η ψυχολογία του, αλλά και το είδος των προτάσεων που διατυπώνονται – ερωτηματικές, επιφωνηματικές, κ,τ,λ.


Διαβάστε σχετικά: Πως να βρείτε το νόημα στην ζωή σας


Στο γραπτό λόγο όμως δεν υπάρχει αυτή η δυνατότητα, δεν μπορούμε δηλαδή να παραστήσουμε αυτό που δείχνει η φωνή μας. Έτσι, στη θέση του επιτονισμού, χρησιμοποιούνται τα σημεία της στίξης, τα οποία είναι ο καθρέφτης του ηχοχρώματος του προφορικού λόγου στο γραπτό.

Η στίξη διαδραματίζει επομένως σημαντικό ρόλο στην απόδοση του νοήματος, βοηθά ουσιαστικά στην κατανόηση του κειμένου και συμβάλλει καθοριστικά στην ποιότητα της επικοινωνίας. Δε χρησιμοποιείται αυθαίρετα στο λόγο αλλά υπακούει σε ορισμένους κανόνες, αν και εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τις προθέσεις του γράφοντος.

Η αντίστιξη είναι όρος δανεισμένος από την μουσική και αναφέρεται στη συνήχηση διαφορετικών μελωδιών, κάθε μια διατηρεί την αυτοτέλειά της, χωρίς να κυριαρχεί ή να υποβιβάζεται από τις υπόλοιπες.

Τα σημεία στίξης στο βιβλίο και στο παιχνίδι «Το Δίστιγμο» έχουν ως σκοπό την αντίστιξη των σχέσεων. Έχουν να παίξουν έναν μεγαλύτερο ρόλο, έναν ρόλο που είναι ουσιαστικός για να ανακαλύψουμε τη δύναμη που έχουν οι αξίες και οι αρετές. Τα σημεία στίξης σαν τις πινακίδες, μας υποδεικνύουν τον δρόμο, υπενθυμίζοντάς μας πως υπάρχει κάτι βαθύτερο στην επικοινωνία.

Ίσως να είναι η ματιά, η σκέψη του κάθε μέλους μιας οικογένειας που επιθυμεί ταξίδι με ορίζοντα φωτεινό στις ανθρώπινες σχέσεις. Βιβλίο και παιχνίδι με πυξίδα τα σημεία στίξης κινούν για ταξίδι στο νόημα της ζωής, της συνύπαρξης, των σχέσεων.

Στο παιχνιδοβιβλίο «Το Δίστιγμο» οι γονείς συναντιώνται με την επιθυμία τους, με την απόφασή τους να προχωρήσουν τον γονεϊκό ρόλο και με ενήλικο τρόπο, να παίξουν, με τις επιλογές, αλλά και τις υπερβάσεις τους.

Όπως ισχυρίζεται ο Thomas Gordon (2003), στο βιβλίο του Τα μυστικά του αποτελεσματικού γονέα, όσο περισσότερο ο γονέας ισχυρίζεται ότι ''τα πάει καλά με τον εαυτό του'', αποδέχεται και σέβεται τον εαυτό του και το/τη σύντροφο του, τότε είναι και περισσότερο δεκτικός απέναντι στο παιδί του. Από την άλλη, όσο περισσότερο καταπιεσμένος και μη ικανοποιημένος είναι από τον εαυτό του ή από το περιβάλλον του, τόσο λιγότερο δεκτικός είναι ως γονέας.

Παίζοντας και διαβάζοντας τα παιδιά με τους γονείς τους καλούνται να περιγράψουν και να μοιραστούν συναισθήματα, απορίες, αστοχίες. Η μια φράση δημιουργεί σκέψεις και συνδέσεις. Όλα μπορούν να επικοινωνηθούν και όλα κοινωνούνται όταν αυτά τα σημεία στίξης πλαταίνουν σε έννοια για να χωρέσουν όλοι σε τούτο το ταξίδι της συνύπαρξης, ταξίδι απαιτητικό και γι’ άυτό ευχαριστιακό.

Χρειάζεται γνωριμία, συνάντηση, επεξεργασία, δέσμευση, σκέψη συνετή, στο διάβασμα και στο παιχνίδι των αξιών.

Στα ερωτηματικά, στις ανησυχίες, στα διλήμματα, στα δίπολα, στις συγκρούσεις, στις ασάφειες, στα μπλοκαρίσματα, το Δίστιγμο δίνει κατεύθυνση υπεράσπισης και ώριμης κινητοποίησης μιας απόφασης, ενός προσανατολισμού.

Τα κόμματα στο δίστιγμο συνεχίζοντας την πορεία της διαδρομής, ενότητα θα καθρεπτίζουν αφού η διαφορετικότητα, θα αγκαλιάζεται ως εμπλουτισμός και όχι ως κατάργηση του εαυτού ή υποτίμηση ή άγονη ανεκτικότητα.

Τα εισαγωγικά μορφή θα έχουν δυναμικής ταπείνωσης, ουσιαστικής επικοινωνίας, αφού το Εγώ θα δυναμώνει όταν ο άλλος θα γίνεται σημαντικός.

Η παύλα διαλόγου θα εστιάζει στο Πρόσωπο, που θα το ορίζει η ευγένεια και η δυναμική υπομονή, στην καλλιέργεια και αξιοποίηση των εσωτερικών ατομικών ικανοτήτων αναφορικά όμως πάντα με τον χρόνο και τον χώρο έκφρασης της δυναμικής του σημαντικού άλλου.

Η άνω κάτω τελεία, το δίστιγμο, δηλαδή, για την καλή ακρόαση μιλά αλλά και για την κατανόηση. Δύο αρετές θαυμαστές στην διαπροσωπική επικοινωνία.

Το θαυμαστικό με όρους υπερβατικούς και τροφοδοτικούς εδώ κινείται.

Και η τελεία σίγουρη για τον κύκλο της ζωής, την γέννηση, την άνθιση, την ωρίμανση, αλλά και το τέλος που θα το σηματοδοτεί πολύτιμη παρακαταθήκη αγαθών, όπως η συμφιλίωση, η ενότητα, μέσα από το αγαπητικό κλίμα στην οικογένεια, μέσα από ευχαριστώ που θα βγαίνουν από την ψυχή. Τα ευχαριστώ για την ίδια την ύπαρξη, για τις φανερά και αφανή δώρα μας, αλλά και για όλες τις καταστάσεις που μας δοκίμασαν, αλλά και που υπήρξαν ευεργετικές για την διαμόρφωση και εξέλιξή μας.


Διαβάστε σχετικά: Τι αποκαλύπτουν για εμάς οι πεποιθήσεις και οι αξίες μας;


Θα είναι το θαύμα της τελείας που θα οδηγεί σε αναγέννηση και ανάταση νέων προοπτικών και στάσεων ζωής. Στο παιχνίδι υπάρχουν κάρτες με λέξεις που αφορούν αξίες, στάσεις, συναισθήματα, όπως: αγάπη, ανακούφιση, ευγνωμοσύνη, ενότητα, κ.α., συνολικά 40 σε αριθμό. Και πιο κάτω λέξεις που καλείτε το κάθε μέλος να χρησιμοποιήσει προκειμένου να την περιγράψει!

Δουλεύει η οικογένεια σε ομάδες, κάποιος καταγράφει την περιγραφή και κάποιος την διαβάζει. Θα διαβαστούν όλες οι περιγραφές. Θα επιλεγεί η περιγραφή που κάνει περισσότερο νόημα ως προς την αξία που εκπροσωπεί.

Παίζοντας και διαβάζοντας παιδί, γονείς, αδέλφια αναπτύσσουν δεσμούς ουσιαστικούς αλλά και ευχαριστιακούς και διαμορφώνουν το αξίωμα πως ότι στην ζωή δεν θα χρειαστεί απλά να κολυμπούν, αλλά και να κρατούν αναπνοές, αλλά θα κληθούν πρωτίστως να κάνουν μακροβούτια, να προχωρούν δηλαδή σε συνδέσεις και σχέσεις ουσιαστικές.

Αγαπητοί φίλοι και συνεργάτες,


Με μεγάλη χαρά σας ενημερώνω ότι το βιβλίο μου «Tο Δίστιγμο» είναι στα προτεινόμενα βιβλία, για βραβείο στο public awards.

Μπορείτε να πατήσετε στο link που συνοδεύει το μήνυμα και να καταθέσετε την ψήφο σας. Προσοχή! Θέλει και  επιβεβαίωση στο e-mail σας.

Ευχαριστώ εγκάρδια για την ψήφο  και στήριξη σας.

https://www.publicbookawards.gr/2020/vote2020.php?auto=1&CatID=3&id=561

Βίντεο με την παρουσίαση του βιβλίου «Το Δίστιγμο».

.be">
.be

https://www.psychologynow.gr/arthra-psyxologias/prosopikotita/aftognosia/8574-ekei-pou-o-pneymonas-anasainei-zoi.html

 

Έχουμε να αντιμετωπίσουμε με φιλικότητα την καταστροφή, που δεν πλανάται μόνον, αλλά μας αφορά αποφασιστικά, ενώ πρέπει να ανιχνεύσουμε τη δηκτική πανουργία που παίζει μαζί μας και εμποδίζει τα σχέδια μας. Ευαίσθητοι στις ρωγμές που είναι παντού παρούσες, έχουμε καθήκον να πραγματοποιήσουμε μια διάνοιξη (Κ. Αξελός).


Καλούμαστε με βάση τη σημείωση του κ. Αξελού να διερευνήσουμε τη δίδει ζωή και τι είναι αποτελεσματικό με όρους, κυρίως, ανθρώπινους στην παρούσα χρονική στιγμή που ο κορωνοϊός χτυπά την πόρτα του πλανήτη. Πολύ περισσότερο, όμως, καλούμαστε να προσκαλέσουμε το σύστημα σε σκέψη και επεξεργασία πέρα από τον ιό, πέρα από τις επιδράσεις και τις συνέπειές του.

Το βλέμμα μας δημιουργεί κόσμους, αναφέρει ο D. Cooperider. Θα είναι άραγε το βλέμμα μας τρυφερά ανθρώπινο απέναντι στoν νοσούντα συνάνθρωπό μας, στην πιθανή απώλεια, στην προσπάθεια επανακατασκευής του τρόπου με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε την ιστορία μας, την ύπαρξή μας, στο σχετίζεσθαι στο χρόνο και στο χώρο; Έχουμε καθήκον να δημιουργήσουμε μια επανορθωτική εμπειρία στο εδώ και τώρα, η οποία να γεννά τις δυνατότητες για τις ρωγμές του πριν και του επέκεινα.

Τι παριστά τούτος ο ιός στους πνεύμονες του ανθρώπου; Μια απέλπιδα ανάσα ζωής σε ένα ανέραστο χωρίς ευθύνη ζωής σώμα που αργοπεθαίνει ή μια προσπάθεια να οξυγονωθεί ο πνεύμονας με το λευκό της συνειδητής προστασίας εαυτού και αλλήλων;

Ιός που εγείρει ερώτημα ενσυναίσθησης άρα βιώσης της αιωνιότητας: Γιατί όχι και σε εμένα;

Iός αναζωπύρωσης ή αναπλαισίωσης της υπαρξιακής κατάθλιψης και της ιδεοψυχαναγκαστικής διαταραχής στον δυτικό κόσμο;

Ιός αποσταθεροποίησης από την εικονική παιδική φαντασίωση για διαρκή ανέφελη ευτυχία άρα σταθεροποίησης ενήλικης στάσης;

Iός μοναξιάς ή ιός κοντινότητας και επανανοηματοδότησης της δυναμικής των αξιών, της συνειδητής, μονογαμικής, αναστάσιμης συντροφικότητας και της διαφύλαξης του οικογενειακού πλούτου;

Πόση καθαρότητα μοιράσματος θα κατοικήσει τούτες τις ημέρες της καραντίνας στον λόγο, στα βλέμματα, τα αγγίγματα των συντρόφων;

Πόσο υπεύθυνα και ευχαριστιακά θα αερίζεται η διαμονή στο σπίτι; Θα ανοίξει η πόρτα του εφήβου; Θα δοθεί χώρος και χρόνος για επανασυνάντηση γονέων – εφήβων - αδελφών;

Πόσο κοντά μας θα έχουμε τα μεγάλα σε ηλικίας αγαπημένα πρόσωπα μέσα από ένα καθημερινό γεμάτο τρυφερή ευγνωμοσύνη και αστείρευτη αισιοδοξία τηλεφώνημά μας;

Πόσα όχι σε επισκέψεις αλλά και σε εκδρομές θα αποφασίσουμε να πούμε; Αλλά και πόσο θα αξιοποιήσουμε τα ήδη πραγματοποιηθέντα ταξίδια του νου, των αισθήσεων και του σώματος προκειμένου να συνειδητοποιήσουμε το που βρισκόμαστε;


Διαβάστε σχετικά: Αλληλεγγύη vs Κορωνοϊός: Η κόρη της ελπίδας εναντίον του (υ)ιού του θανάτου


Θα καλυφθεί το αυθεντικό δάκρυ μέσα στην παγερή σιωπή της εντατικής που θα σηματοδοτεί φόβο αποδοχής της ανθρώπινης άρα ατελούς φύσης της δύναμης της επιστήμης;

Ιός που θα φέρει φιλί της ζωής στους επαγγελματίες υγείας και θα αναδείξει αναξιοποίητες δυνάμεις και ευαισθησίες τους, ενάντια στο υπάρχον burn out του εργασιακού βολέματος;

Ιός θετικός στον φόβο θανάτου ή στον εναγκαλισμό της ευλογίας του θαύματος που η υπεύθυνη ενημέρωση από φωτισμένους ειδικούς δωρίζεται;

Ιός προσευχής που υπερβαίνει την παθολογική παντοδυναμία της ατομικότητας; Iός που επικαλείται την Θεία Χάρη; Ιός που τα ελλιπή τρυφερά αγκαλιάζει; Iός συνάντησης πολιτείας και εκκλησίας;

Ο κένταυρος Χείρων, ο θεραπευτής, υπογραμμίσει ο κ. Δ. Καραγιάννης, ήταν χορηγός βοτάνων για την επούλωση των πληγών. Οι δικές του όμως πληγές παρέμεναν αγιάτρευτες για να τον κρατούν στην σοφία της εγγενούς ταπείνωσης. Στην επίγνωση των ορίων.

Οριοθετούμαστε υπερασπίζοντας με συνέπεια το σύνθημα «Μένουμε Σπίτι», εν αρχή της ισημερίας της ανοίξεως, στον βαθμό που η αποδοχή του φθαρτού και των λανθασμένων επιλογών της ζήσης μας σηματοδοτείται συνειδητά με πρόληψη όχι μόνο ως προς την εξάπλωση του ιού αλλά και πριν, κατά τη διάρκεια αλλά και μετά το πέρας της πανδημίας, με ενδυνάμωση του ανοσοποιητικού συστήματος που μόνο η ανοικτότητα στις αξίες και ο σεβασμός στην ανθρώπινη φύση μπορεί να κληροδοτήσει.

https://www.psychologynow.gr/arthra-psyxikis-ygeias/proagogi-psyxikis-ygeias/prosopiki-anaptyksi/8844-ekei-pou-pneymonas-anthizei-zoi.html

 

«Η ζωή του ανθρώπου είναι καμωμένη από καιρούς. Καιρός να σπείρεις, καιρός να θερίσεις, καιρός της θλίψης, καιρός της χαράς, καιρός της αγάπης, καιρός της μοναξιάς. Αν το σκεφθείς έτσι, θα μπορέσεις και στη χαμηλότερη στιγμή να στηριχθείς, γιατί κι αυτή θα ανήκει σ’έναν από τους καιρούς της ζωής σου», (Γ. Σεφέρης).


Η υπαρξιακή διαδρομή του ανθρώπου εμπεριέχει αναπόσπαστα την δοκιμασία ανάλογα με τους καιρούς. Διαφορετικός ο καιρός, ετερότητα και στην δοκιμασία. Η επεξεργασία κάθε δοκιμασίας είναι που οδηγεί σε σοφία και σε άνοιγμα του φωτός της ανύψωσης που μόνο η υπέρβασή της φέρει. Αέναη κίνηση ανοιγμάτων και τέλους μέσα στην πορεία του χρόνου και των καιρών.

Δυνατή τούτη η σύνοψη παρελθόντος, παρόντος και μέλλοντος καιρού που έζησε ολάκερη η κτήση, και ανθρωπότητα την τρέχουσα άνοιξη. Σύνοψη ως προς την διαχρονική αξία της σημαντικότητας της άρσης των βεβαιοτήτων και της εγκατάλειψης παιδικών, δυσλειτουργικών φαντασιώσεων για μελλοντικές, ουτοπικές, υποθετικές εκβάσεις στις ανθρώπινες ζωές.

Το δέντρο της ανοίξεως του ανθρώπινου μυστηρίου ανθίζει εκεί που το ρίζωμα ωθεί σε βλάστηση νέου φυλλώματος και καρπού, ενθαρρύνει και αναδεικνύει νέες δυνατότητες, νέες ισορροπίες. Έχει αρχή, έχει τέλος κάθε ανθρώπινη άνοιξη. Έχει υγεία η ομορφιά της ανάσας της, έχει και ευθύνη η φροντίδα αυτής της ομορφιάς. Δεν είναι αυτοδημιούργητη η ανθρώπινη άνοιξη. Συνιστά ιδιαίτερη χρονική στιγμή μέσα στον κύκλο της ανθρώπινης αναπτυξιακής πορείας.

Έχει άνθιση η ανθρώπινη άνοιξη αλλά όχι αθανασία. Koμμάτι αναπόσπαστο της άνθισής του το μπουμπούκι που σκάει ερμητικά κλειστό μια υποψία λαχτάρας για αποκάλυψη, για εγγύτητα και σύνδεση με την μητέρα φύση. Η άνθισή του είναι απαιτητική και προσδιορίζεται από δύο όψεις. Την οικείωσή του με την ποθητή αγάπη για αυθεντική ζωή αλλά και την άφεση του σκότους όσων εμποδίζουν την ανάπτυξή της.

Η οικογενειακή ψυχοθεραπεύτρια V. Satir ορίζει ένα γεγονός ως τη σχέση μεταξύ ενός συνόλου βασικών μεταβλητών που συνέβαλαν σε ένα κοινό αποτέλεσμα. Στο μοντέλο ανάπτυξης, συνεχίζει, η αλλαγή είναι απαραίτητη, ουσιαστική, αναπόφευκτη.

Φιλοξενήσαμε εν μέσω καιρού «εγκλεισμού» τον φόβο, τον θυμό, την άρνηση, την στείρα υποταγή στην πολιτική ηγεσία ή σεβόμενοι αγαπητικά και συνετά την κατάσταση επαναπροσδιορίσαμε συνειδητά τον προσανατολισμό μας που είναι η αξιοποίηση της πληροφορίας προς το ωφέλιμο, το ευχαριστιακό; Βασιστήκαμε σε έγκυρες πηγές πληροφόρησης; Ανασυγκροτηθήκαμε; Μείναμε ενεργοί σωματικά και ψυχικά;


Διαβάστε σχετικά: Κορωνoϊός: Ευκαιρία προσωπικής ανάπτυξης


Aξιοποιήθηκε ο χρόνος δημιουργικά; Συνδεθήκαμε με την τεχνολογία αλλά και αξιοποιήσαμε παραδοσιακές τεχνικές προσέγγισης και εκδήλωσης ευγνωμοσύνης και αλληλεγγύης; Πόσα γράμματα και ευχετήριες κάρτες αποστείλαμε; Παρασκευάστηκαν χειροποίητες δημιουργίες, ανθοδέσμες, εδέσματα, γλυκίσματα και ταχυδρομήθηκαν σε σημαντικά για εμάς πρόσωπα; Προσευχηθήκαμε από κοινού εντός των θυρών του ο κάθε ένας έχοντας ανοικτή ακρόαση στην συνπροσευχή των αγαπημένων μας;

Ήταν η φετινή Ακολουθία των Παθών γιομάτη ιεροσύνη και μυσταγωγία καθόσον στην παρούσα κατάσταση ευδοκιμούσε η εσωτερικότητα και η πνευματικότητα; Γευματίσαμε στο τραπέζι της Λαμπρής αναστάσιμα, λυτρωτικά συνειδητοποιώντας πως κανείς δεν είναι άτρωτος από τις εγγενείς δοκιμασίες της ύπαρξης;

Aποκρυπτογραφήσαμε μήνυμα αιώνων που προσδίδει ύψιστο νόημα στην ανάληψη της ευθύνης για να παραχθεί το καλύτερο δυνατό στο εδώ και τώρα με ορίζοντα τη ζωή μέσα από την φθαρτότητα και την τρωτότητα, μέσα από την εκτίμηση του σημαντικού άλλου στην ολότητά του;

Το θαύμα της ανάστασης της ζωής συντελείται, δίχως να ορίζεται, να προσδιορίζεται ή να επαναλαμβάνεται, όταν ο προσανατολισμός στις απαιτήσεις της ζωής είναι συνειδητός και επιθυμητός. Όταν μπαίνουμε να υπερασπιστούμε με σεβασμό την αξία της υγείας, της μόρφωσης, της εργασίας, της προστασίας της φύσης, πέρα από κάθε κρίση, επανάσταση, πολεμική, αλλά ως κομμάτι αναπόσπαστο, αέναο του μυστηρίου του προορισμού της παρουσίας του ανθρώπου στον πλανήτη.

Ευκαιρία και ευεργεσία τούτη η δοκιμασία, θα τολμήσουμε να ρισκάρουμε να ξαναανακαλύψουμε την ουσία μας ως άνθρωποι με ορίζοντα ουράνιο; Mάρτυρες όλοι μας, αυτής της συγκλονιστικής άνοιξης, θα μας φοβίσει ν’ ανασάνει ο πνεύμονας το ΝΑΙ στη ζωή σε τούτη την ιστορική ανάγκη για αλλαγή;

Η ίωση των γραμμικών βεβαιοτήτων, στην οποία ο πνεύμονας βαριανασαίνοντας νεκροζούσε ανά τους αιώνες, θα δώσει χώρο στην ζώσα πραγματικότητα, θα συν-χωρέσει σταυρικά, επομένως, αναστάσιμα, μέσω της πανδημίας, εάν και εφόσον αξιοποιηθεί, την ελεύθερη ροή της αποδοχής της ετερότητας, του όλου, της αγάπης ως θαυμαστά σημεία συνάντησή μας με τον πυρήνα της ύπαρξής μας στον πλανήτη γη;

Στην συμβολική τιτανομαχία μεταξύ αβεβαιότητας και ψυχικής ανθεκτικότητας του αξιακού ανοσοποιητικού συστήματός μας θα αξιοποιήσουμε την νευροπλαστικότητα του εγκεφάλου μας, προκειμένου να θέσουμε από την αρχή τους όρους και το πλαίσιο υπαρξιακής σύνδεσής μας με την ζήση μας, με λίπασμα τροφοδοτικό, ώστε η ένταξη στην κανονικότητα να έλθει να ανθίσει νέους νευρώνες, νέες συνάψεις, νέα ζωή; Να θρέφει σχέσεις ανοίξεως, να πυροδοτεί αξίες, να φωτίζει την αξία του μέτρου και της ουσιαστικής εγγύτητας με τον άλλο;

O Rilke στα γράμματα σε έναν νέο ποιητή έγραφε: Έχε υπομονή, με ότι δεν έχει επιλυθεί, και προσπάθησε ν’αγαπήσεις τα ίδια τα ερωτήματα. Απαράμμιλης αξίας τοποθέτηση ας γίνει πυξίδα της πορείας μας η υπομονή και το αγαπητικό βλέμμα και σε όσα ακόμη μέσα μας αιωρούνται.

Υπαρξιακή Νοηματοδότηση της εμφάνισης του Κορωνοΐου Covid-19, από τον Καθηγητή Παιδοψυχίατρο, Οικογενειακό Ψυχοθεραπευτή

Κύριο Δημήτρη Καραγγιάνη στην εκπομπή "Αντιθέσεις" στο Κρήτη TV